In Deo tantum quiésce, ánima mea, *

ab ipso enim salutáre meum.

Verúmtamen ipse refúgium meum
et salutáre meum, *

præsídium meum, non movébor ámplius.

Quoúsque irrúitis in hóminem, †

contúnditis univérsi vos *

tamquam paríetem inclinátum
et macériam depúlsam?

Verúmtamen de excélso suo cogitavérunt
depéllere; †

delectabántur mendácio. *

Ore suo benedicébant et corde suo maledicébant.

In Deo tantum quiésce, ánima mea, *

quóniam ab ipso patiéntia mea.

Verúmtamen ipse Deus meus et salutáre meum, *

præsídium meum, non movébor.

In Deo salutáre meum et glória mea; *

Deus fortitúdinis meæ,
et refúgium meum in Deo est.

Speráte in eo, omnis congregátio pópuli, †

effúndite coram illo corda vestra; *

Deus refúgium nobis.

Verúmtamen vánitas fílii Adam, *

mendácium fílii hóminum.

In statéram si conscéndant, *

super fumum leves sunt omnes.

Nolíte speráre in violéntia †

et in rapína nolíte décipi; *

divítiæ si áffluant, nolíte cor appónere.

Semel locútus est Deus, *

duo hæc audívi:

quia potéstas Deo est, †

et tibi, Dómine, misericórdia; *

quia tu reddes unicuíque iuxta ópera sua.

Deus misereátur nostri et benedícat nobis; *

illúminet vultum suum super nos,

ut cognoscátur in terra via tua, *

in ómnibus géntibus salutáre tuum.

Confiteántur tibi pópuli, Deus; *

confiteántur tibi pópuli omnes.

Læténtur et exsúltent gentes, †

quóniam iúdicas pópulos in æquitáte *

et gentes in terra dírigis.

Confiteántur tibi pópuli, Deus, *

confiteántur tibi pópuli omnes.

Terra dedit fructum suum; *

benedícat nos Deus, Deus noster,

benedícat nos Deus, *

et métuant eum omnes fines terræ.

Cf. Col 1, 12-20

Grátias agámus Deo Patri, *

qui idóneos nos fecit
in partem sortis sanctórum in lúmine;

qui erípuit nos de potestáte tenebrárum *

et tránstulit in regnum Fílii dilectiónis suæ,

in quo habémus redemptiónem, *

remissiónem peccatórum;

qui est imágo Dei invisíbilis, *

primogénitus omnis creatúræ,

quia in ipso cóndita sunt univérsa †

in cælis et in terra, *

visibília et invisibília,

sive throni sive dominatiónes *

sive principátus sive potestátes.

Omnia per ipsum et in ipsum creáta sunt, †

et ipse est ante ómnia, *

et ómnia in ipso constant.

Et ipse est caput córporis ecclésiæ; †

qui est princípium, primogénitus ex mórtuis, *

ut sit in ómnibus ipse primátum tenens,

quia in ipso complácuit
omnem plenitúdinem habitáre *

et per eum reconciliáre ómnia in ipsum,

pacíficans per sánguinem crucis eius, *

sive quæ in terris sive quæ in cælis sunt.

Lc 1, 46-55

Magníficat *

ánima mea Dóminum,

et exsultávit spíritus meus *

in Deo salvatóre meo,

quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.

In Deo tantum quiésce, ánima mea, *

ab ipso enim salutáre meum.

Verúmtamen ipse refúgium meum
et salutáre meum, *

præsídium meum, non movébor ámplius.

Quoúsque irrúitis in hóminem, †

contúnditis univérsi vos *

tamquam paríetem inclinátum
et macériam depúlsam?

Verúmtamen de excélso suo cogitavérunt
depéllere; †

delectabántur mendácio. *

Ore suo benedicébant et corde suo maledicébant.

In Deo tantum quiésce, ánima mea, *

quóniam ab ipso patiéntia mea.

Verúmtamen ipse Deus meus et salutáre meum, *

præsídium meum, non movébor.

In Deo salutáre meum et glória mea; *

Deus fortitúdinis meæ,
et refúgium meum in Deo est.

Speráte in eo, omnis congregátio pópuli, †

effúndite coram illo corda vestra; *

Deus refúgium nobis.

Verúmtamen vánitas fílii Adam, *

mendácium fílii hóminum.

In statéram si conscéndant, *

super fumum leves sunt omnes.

Nolíte speráre in violéntia †

et in rapína nolíte décipi; *

divítiæ si áffluant, nolíte cor appónere.

Semel locútus est Deus, *

duo hæc audívi:

quia potéstas Deo est, †

et tibi, Dómine, misericórdia; *

quia tu reddes unicuíque iuxta ópera sua.

Deus misereátur nostri et benedícat nobis; *

illúminet vultum suum super nos,

ut cognoscátur in terra via tua, *

in ómnibus géntibus salutáre tuum.

Confiteántur tibi pópuli, Deus; *

confiteántur tibi pópuli omnes.

Læténtur et exsúltent gentes, †

quóniam iúdicas pópulos in æquitáte *

et gentes in terra dírigis.

Confiteántur tibi pópuli, Deus, *

confiteántur tibi pópuli omnes.

Terra dedit fructum suum; *

benedícat nos Deus, Deus noster,

benedícat nos Deus, *

et métuant eum omnes fines terræ.

Cf. Col 1, 12-20

Grátias agámus Deo Patri, *

qui idóneos nos fecit
in partem sortis sanctórum in lúmine;

qui erípuit nos de potestáte tenebrárum *

et tránstulit in regnum Fílii dilectiónis suæ,

in quo habémus redemptiónem, *

remissiónem peccatórum;

qui est imágo Dei invisíbilis, *

primogénitus omnis creatúræ,

quia in ipso cóndita sunt univérsa †

in cælis et in terra, *

visibília et invisibília,

sive throni sive dominatiónes *

sive principátus sive potestátes.

Omnia per ipsum et in ipsum creáta sunt, †

et ipse est ante ómnia, *

et ómnia in ipso constant.

Et ipse est caput córporis ecclésiæ; †

qui est princípium, primogénitus ex mórtuis, *

ut sit in ómnibus ipse primátum tenens,

quia in ipso complácuit
omnem plenitúdinem habitáre *

et per eum reconciliáre ómnia in ipsum,

pacíficans per sánguinem crucis eius, *

sive quæ in terris sive quæ in cælis sunt.

Lc 1, 46-55

Magníficat *

ánima mea Dóminum,

et exsultávit spíritus meus *

in Deo salvatóre meo,

quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.