Meménto, Dómine, David *

et omnis mansuetúdinis eius,

quia iurávit Dómino, *

votum vovit Poténti Iacob:

« Non introíbo in tabernáculum domus meæ, *

non ascéndam in lectum strati mei,

non dabo somnum óculis meis *

et pálpebris meis dormitatiónem,

donec invéniam locum Dómino, *

tabernáculum Poténti Iacob ».

Ecce audívimus eam esse in Ephratha, *

invénimus eam in campis Iaar.

Ingrediámur in tabernáculum eius, *

adorémus ad scabéllum pedum eius.

Surge, Dómine, in réquiem tuam, *

tu et arca fortitúdinis tuæ.

Sacerdótes tui induántur iustítiam, *

et sancti tui exsúltent.

Propter David servum tuum *

non avértas fáciem christi tui.

Iurávit Dóminus David veritátem *

et non recédet ab ea:

« De fructu ventris tui *

ponam super sedem tuam.

Si custodíerint fílii tui testaméntum meum *

et testimónia mea, quæ docébo eos,

fílii eórum usque in sǽculum *

sedébunt super sedem tuam ».

Quóniam elégit Dóminus Sion, *

desiderávit eam in habitatiónem sibi:

« Hæc réquies mea in sǽculum sǽculi; *

hic habitábo, quóniam desiderávi eam.

Cibária eius benedícens benedícam, *

páuperes eius saturábo pánibus.

Sacerdótes eius índuam salutári, *

et sancti eius exsultatióne exsultábunt.

Illic germináre fáciam cornu David, *

parábo lucérnam christo meo.

Inimícos eius índuam confusióne, *

super ipsum autem efflorébit diadéma eius ».

Ap 11, 17-18; 12, 10b-12a

Grátias ágimus tibi, *

Dómine Deus omnípotens,

qui es et qui eras, *

quia accepísti virtútem tuam magnam
et regnásti.

Et irátæ sunt gentes, *

et advénit ira tua, et tempus mortuórum iudicári,

et réddere mercédem servis tuis
prophétis et sanctis *

et timéntibus nomen tuum, pusíllis et magnis.

Nunc facta est salus et virtus et regnum Dei nostri *

et potéstas Christi eius,

quia proiéctus est accusátor fratrum nostrórum, *

qui accusábat illos ante conspéctum Dei nostri
die ac nocte.

Et ipsi vicérunt illum propter sánguinem Agni *

et propter verbum testimónii sui;

et non dilexérunt ánimam suam *

usque ad mortem.

Proptérea lætámini, cæli *

et qui habitátis in eis.

Lc 1, 46-55

Magníficat *

ánima mea Dóminum,

et exsultávit spíritus meus *

in Deo salvatóre meo,

quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ. *

Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,

quia fecit mihi magna, qui potens est, *

et sanctum nomen eius,

et misericórdia eius in progénies et progénies *

timéntibus eum.

Fecit poténtiam in bráchio suo, *

dispérsit supérbos mente cordis sui;

depósuit poténtes de sede *

et exaltávit húmiles;

esuriéntes implévit bonis *

et dívites dimísit inánes.

Suscépit Israel púerum suum, *

recordátus misericórdiæ,

sicut locútus est ad patres nostros, *

Abraham et sémini eius in sǽcula.