Voce mea ad Dóminum clamávi; *

voce mea ad Deum, et inténdit mihi.

In die tribulatiónis meæ Deum exquisívi, †

manus meæ nocte expánsæ sunt *

et non fatigántur.

Rénuit consolári ánima mea; †

memor sum Dei et ingemísco, *

exérceor, et déficit spíritus meus.

Vígiles tenuísti pálpebras óculi mei; *

turbátus sum et non sum locútus.

Cogitávi dies antíquos *

et annos ætérnos in mente hábui.

Meditátus sum nocte cum corde meo *

et exercitábar, et scopébam spíritum meum.

Numquid in ætérnum proíciet Deus, *

aut non appónet ut complacítior sit adhuc?

Aut defíciet in finem misericórdia sua, *

cessábit verbum a generatióne in generatiónem?

Aut obliviscétur miseréri Deus, *

aut continébit in ira sua misericórdias suas?

Et dixi: « Hoc vulnus meum, *

mutátio déxteræ Excélsi ».

Memor ero óperum Dómini, *

memor ero ab inítio mirabílium tuórum.

Et meditábor in ómnibus opéribus tuis *

et in adinventiónibus tuis exercébor.

Deus, in sancto via tua; *

quis deus magnus sicut Deus noster?

Tu es Deus, qui facis mirabília, *

notam fecísti in pópulis virtútem tuam.

Redemísti in bráchio tuo pópulum tuum, *

fílios Iacob et Ioseph.

Vidérunt te aquæ, Deus, †

vidérunt te aquæ et doluérunt; *

étenim commótæ sunt abýssi.

Effudérunt aquas núbila, †

vocem dedérunt nubes, *

étenim sagíttæ tuæ tránseunt.

Vox tonítrui tui in rota; †

illuxérunt coruscatiónes tuæ orbi terræ, *

commóta est et contrémuit terra.

In mari via tua et sémitæ tuæ in aquis multis; *

et vestígia tua non cognoscúntur.

Deduxísti sicut oves pópulum tuum *

in manu Móysi et Aaron.

1 Sam 2, 1-10

Exsultávit cor meum in Dómino, *

exaltátum est cornu meum in Deo meo;

dilatátum est os meum super inimícos meos, *

quóniam lætáta sum in salutári tuo.

Non est sanctus ut est Dóminus; †

neque enim est álius extra te, *

et non est fortis sicut Deus noster.

Nolíte multiplicáre loqui sublímia gloriántes. *

Recédant supérba de ore vestro,

quia Deus scientiárum Dóminus est, *

et ab eo ponderántur actiónes.

Arcus fórtium confráctus est, *

et infírmi accíncti sunt róbore.

Saturáti prius pro pane se locavérunt, *

et famélici non eguérunt ámplius.

Stérilis péperit plúrimos, *

et, quæ multos habébat fílios, emárcuit.

Dóminus mortíficat et vivíficat, *

dedúcit ad inférnum et redúcit.

Dóminus páuperem facit et ditat, *

humíliat et súblevat;

súscitat de púlvere egénum *

et de stércore élevat páuperem,

ut sédeat cum princípibus *

et sólium glóriæ téneat.

Dómini enim sunt cárdines terræ, *

et pósuit super eos orbem.

Pedes sanctórum suórum servábit, †

et ímpii in ténebris conticéscent, *

quia non in fortitúdine sua roborábitur vir.

Dóminus cónteret adversários suos; *

super ipsos in cælis tonábit.

Dóminus iudicábit fines terræ †

et dabit impérium regi suo *

et sublimábit cornu christi sui.

Dóminus regnávit! Exsúltet terra, *

† læténtur ínsulæ multæ.

Nubes et calígo in circúitu eius, *

iustítia et iudícium firmaméntum sedis eius.

Ignis ante ipsum præcédet *

et inflammábit in circúitu inimícos eius.

Illustrárunt fúlgura eius orbem terræ: *

vidit et contrémuit terra.

Montes sicut cera fluxérunt a fácie Dómini, *

a fácie Dómini omnis terra.

Annuntiavérunt cæli iustítiam eius, *

et vidérunt omnes pópuli glóriam eius.

Confundántur omnes, qui adórant sculptília †

et qui gloriántur in simulácris suis. *

Adoráte eum, omnes ángeli eius.

Audívit et lætáta est Sion, †

et exsultavérunt fíliæ Iudæ *

propter iudícia tua, Dómine.

Quóniam tu Dóminus,
Altíssimus super omnem terram, *

nimis exaltátus es super omnes deos.

Qui dilígitis Dóminum, odíte malum; †

custódit ipse ánimas sanctórum suórum, *

de manu peccatóris liberábit eos.

Lux orta est iusto, *

et rectis corde lætítia.

Lætámini, iusti, in Dómino *

et confitémini memóriæ sanctitátis eius.

Lc 1, 68-79

Benedíctus Dóminus Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

Voce mea ad Dóminum clamávi; *

voce mea ad Deum, et inténdit mihi.

In die tribulatiónis meæ Deum exquisívi, †

manus meæ nocte expánsæ sunt *

et non fatigántur.

Rénuit consolári ánima mea; †

memor sum Dei et ingemísco, *

exérceor, et déficit spíritus meus.

Vígiles tenuísti pálpebras óculi mei; *

turbátus sum et non sum locútus.

Cogitávi dies antíquos *

et annos ætérnos in mente hábui.

Meditátus sum nocte cum corde meo *

et exercitábar, et scopébam spíritum meum.

Numquid in ætérnum proíciet Deus, *

aut non appónet ut complacítior sit adhuc?

Aut defíciet in finem misericórdia sua, *

cessábit verbum a generatióne in generatiónem?

Aut obliviscétur miseréri Deus, *

aut continébit in ira sua misericórdias suas?

Et dixi: « Hoc vulnus meum, *

mutátio déxteræ Excélsi ».

Memor ero óperum Dómini, *

memor ero ab inítio mirabílium tuórum.

Et meditábor in ómnibus opéribus tuis *

et in adinventiónibus tuis exercébor.

Deus, in sancto via tua; *

quis deus magnus sicut Deus noster?

Tu es Deus, qui facis mirabília, *

notam fecísti in pópulis virtútem tuam.

Redemísti in bráchio tuo pópulum tuum, *

fílios Iacob et Ioseph.

Vidérunt te aquæ, Deus, †

vidérunt te aquæ et doluérunt; *

étenim commótæ sunt abýssi.

Effudérunt aquas núbila, †

vocem dedérunt nubes, *

étenim sagíttæ tuæ tránseunt.

Vox tonítrui tui in rota; †

illuxérunt coruscatiónes tuæ orbi terræ, *

commóta est et contrémuit terra.

In mari via tua et sémitæ tuæ in aquis multis; *

et vestígia tua non cognoscúntur.

Deduxísti sicut oves pópulum tuum *

in manu Móysi et Aaron.

1 Sam 2, 1-10

Exsultávit cor meum in Dómino, *

exaltátum est cornu meum in Deo meo;

dilatátum est os meum super inimícos meos, *

quóniam lætáta sum in salutári tuo.

Non est sanctus ut est Dóminus; †

neque enim est álius extra te, *

et non est fortis sicut Deus noster.

Nolíte multiplicáre loqui sublímia gloriántes. *

Recédant supérba de ore vestro,

quia Deus scientiárum Dóminus est, *

et ab eo ponderántur actiónes.

Arcus fórtium confráctus est, *

et infírmi accíncti sunt róbore.

Saturáti prius pro pane se locavérunt, *

et famélici non eguérunt ámplius.

Stérilis péperit plúrimos, *

et, quæ multos habébat fílios, emárcuit.

Dóminus mortíficat et vivíficat, *

dedúcit ad inférnum et redúcit.

Dóminus páuperem facit et ditat, *

humíliat et súblevat;

súscitat de púlvere egénum *

et de stércore élevat páuperem,

ut sédeat cum princípibus *

et sólium glóriæ téneat.

Dómini enim sunt cárdines terræ, *

et pósuit super eos orbem.

Pedes sanctórum suórum servábit, †

et ímpii in ténebris conticéscent, *

quia non in fortitúdine sua roborábitur vir.

Dóminus cónteret adversários suos; *

super ipsos in cælis tonábit.

Dóminus iudicábit fines terræ †

et dabit impérium regi suo *

et sublimábit cornu christi sui.

Dóminus regnávit! Exsúltet terra, *

† læténtur ínsulæ multæ.

Nubes et calígo in circúitu eius, *

iustítia et iudícium firmaméntum sedis eius.

Ignis ante ipsum præcédet *

et inflammábit in circúitu inimícos eius.

Illustrárunt fúlgura eius orbem terræ: *

vidit et contrémuit terra.

Montes sicut cera fluxérunt a fácie Dómini, *

a fácie Dómini omnis terra.

Annuntiavérunt cæli iustítiam eius, *

et vidérunt omnes pópuli glóriam eius.

Confundántur omnes, qui adórant sculptília †

et qui gloriántur in simulácris suis. *

Adoráte eum, omnes ángeli eius.

Audívit et lætáta est Sion, †

et exsultavérunt fíliæ Iudæ *

propter iudícia tua, Dómine.

Quóniam tu Dóminus,
Altíssimus super omnem terram, *

nimis exaltátus es super omnes deos.

Qui dilígitis Dóminum, odíte malum; †

custódit ipse ánimas sanctórum suórum, *

de manu peccatóris liberábit eos.

Lux orta est iusto, *

et rectis corde lætítia.

Lætámini, iusti, in Dómino *

et confitémini memóriæ sanctitátis eius.

Lc 1, 68-79

Benedíctus Dóminus Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.