Bonum est confitéri Dómino *

et psállere nómini tuo, Altíssime,

annuntiáre mane misericórdiam tuam *

et veritátem tuam per noctem,

in decachórdo et psaltério, *

cum cántico in cíthara.

Quia delectásti me, Dómine, in factúra tua, *

et in opéribus mánuum tuárum exsultábo.

Quam magnificáta sunt ópera tua, Dómine: *

nimis profúndæ factæ sunt cogitatiónes tuæ.

Vir insípiens non cognóscet, *

et stultus non intélleget hæc.

Cum germináverint peccatóres sicut fenum, *

et florúerint omnes, qui operántur iniquitátem,

hoc tamen erit ad intéritum in sǽculum sǽculi; *

tu autem altíssimus in ætérnum, Dómine.

Quóniam ecce inimíci tui, Dómine, †

quóniam ecce inimíci tui períbunt, *

et dispergéntur omnes,
qui operántur iniquitátem.

Exaltábis sicut unicórnis cornu meum, *

perfúsus sum óleo úberi.

Et despíciet óculus meus inimícos meos, *

et in insurgéntibus in me malignántibus
áudiet auris mea.

Iustus ut palma florébit, *

sicut cedrus Líbani succréscet.

Plantáti in domo Dómini, *

in átriis Dei nostri florébunt.

Adhuc fructus dabunt in senécta, *

úberes et bene viréntes erunt,

ut annúntient quóniam rectus Dóminus,
refúgium meum, *

et non est iníquitas in eo.

Dt 32, 1-12

Audíte, cæli, quæ loquor, *

áudiat terra verba oris mei!

Stillet ut plúvia doctrína mea, *

fluat ut ros elóquium meum

quasi imber super herbam *

et quasi stillæ super grámina.

Quia nomen Dómini invocábo: *

date magnificéntiam Deo nostro!

Petra, perfécta sunt ópera eius, *

quia omnes viæ eius iustítia.

Deus fidélis et absque ulla iniquitáte, *

iustus et rectus.

Peccavérunt ei, non fílii eius in sórdibus suis, *

generátio prava atque pervérsa.

Hǽccine rédditis Dómino, *

pópule stulte et insípiens?

Numquid non ipse est pater tuus, *

qui possédit te, ipse fecit et stabilívit te?

Meménto diérum antiquórum, *

cógita generatiónes síngulas;

intérroga patrem tuum, et annuntiábit tibi, *

maióres tuos, et dicent tibi.

Quando dividébat Altíssimus gentes, *

quando separábat fílios Adam,

constítuit términos populórum *

iuxta númerum filiórum Israel;

pars autem Dómini pópulus eius, *

Iacob funículus hereditátis eius.

Invénit eum in terra desérta, *

in loco horróris et ululátu solitúdinis;

circúmdedit eum et atténdit *

et custodívit quasi pupíllam óculi sui.

Sicut áquila próvocans ad volándum pullos suos *

et super eos vólitans

expándit alas suas et assúmpsit eum *

atque portávit super pennas suas.

Dóminus solus dux eius fuit, *

et non erat cum eo deus aliénus.

Dómine, Dóminus noster, *

quam admirábile est nomen tuum
in univérsa terra,

quóniam eleváta est magnificéntia tua *

super cælos.

Ex ore infántium et lactántium †

perfecísti laudem propter inimícos tuos, *

ut déstruas inimícum et ultórem.

Quando vídeo cælos tuos, ópera digitórum tuórum, *

lunam et stellas, quæ tu fundásti,

quid est homo, quod memor es eius, *

aut fílius hóminis quóniam vísitas eum?

Minuísti eum paulo minus ab ángelis, †

glória et honóre coronásti eum *

et constituísti eum super ópera mánuum tuárum.

Omnia subiecísti sub pédibus eius, †

oves et boves univérsas, *

ínsuper et pécora campi,

vólucres cæli et pisces maris, *

quæcúmque perámbulant sémitas maris.

Dómine, Dóminus noster, *

quam admirábile est nomen tuum
in univérsa terra!

Lc 1, 68-79

Benedíctus Dóminus Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.