Clamávi in toto corde, exáudi me, Dómine; *

iustificatiónes tuas servábo.

Clamávi ad te, salvum me fac, *

ut custódiam testimónia tua.

Prævéni dilúculo et clamávi, *

in verba tua supersperávi.

Prævenérunt óculi mei vigílias, *

ut meditárer elóquia tua.

Vocem meam audi
secúndum misericórdiam tuam, Dómine, *

secúndum iudícium tuum vivífica me.

Appropinquavérunt persequéntes me in malítia, *

a lege autem tua longe facti sunt.

Prope es tu, Dómine, *

et ómnia præcépta tua véritas.

Ab inítio cognóvi de testimóniis tuis, *

quia in ætérnum fundásti ea.

Ex 15, 1-4b. 8-13. 17-18

Cantémus Dómino: †

glorióse enim magnificátus est, *

equum et ascensórem
deiécit in mare.

Fortitúdo mea et robur meum Dóminus, *

et factus est mihi in salútem.

Iste Deus meus, *

et glorificábo eum;

Deus patris mei, *

et exaltábo eum!

Dóminus quasi vir pugnátor; *

Dóminus nomen eius!

Currus pharaónis et exércitum eius *

proiécit in mare.

In spíritu furóris tui
congregátæ sunt aquæ; †

stetit ut agger
unda fluens, *

coaguláta sunt abýssi
in médio mari.

Dixit inimícus:
« Pérsequar, comprehéndam; †

dívidam spólia,
implébitur ánima mea: *

evaginábo gládium meum,
interfíciet eos manus mea! ».

Flavit spíritus tuus,
et opéruit eos mare; *

submérsi sunt quasi plumbum
in aquis veheméntibus.

Quis símilis tui
in diis, Dómine? †

Quis símilis tui,
magníficus in sanctitáte, *

terríbilis atque laudábilis,
fáciens mirabília?

Extendísti manum tuam,
devorávit eos terra. *

Dux fuísti in misericórdia tua
pópulo, quem redemísti,

et portásti eum in fortitúdine tua *

ad habitáculum sanctum tuum.

Introdúces eos et plantábis *

in monte hereditátis tuæ,

firmíssimo habitáculo tuo, †

quod operátus es, Dómine, *

sanctuário, Dómine,
quod firmavérunt manus tuæ.

Dóminus regnábit *

in ætérnum et ultra!

Laudáte Dóminum, omnes gentes, *

† collaudáte eum, omnes pópuli.

Quóniam confirmáta est super nos
misericórdia eius, *

et véritas Dómini manet in ætérnum.

Lc 1, 68-79

Benedíctus Dóminus Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

Clamávi in toto corde, exáudi me, Dómine; *

iustificatiónes tuas servábo.

Clamávi ad te, salvum me fac, *

ut custódiam testimónia tua.

Prævéni dilúculo et clamávi, *

in verba tua supersperávi.

Prævenérunt óculi mei vigílias, *

ut meditárer elóquia tua.

Vocem meam audi
secúndum misericórdiam tuam, Dómine, *

secúndum iudícium tuum vivífica me.

Appropinquavérunt persequéntes me in malítia, *

a lege autem tua longe facti sunt.

Prope es tu, Dómine, *

et ómnia præcépta tua véritas.

Ab inítio cognóvi de testimóniis tuis, *

quia in ætérnum fundásti ea.

Ex 15, 1-4b. 8-13. 17-18

Cantémus Dómino: †

glorióse enim magnificátus est, *

equum et ascensórem
deiécit in mare.

Fortitúdo mea et robur meum Dóminus, *

et factus est mihi in salútem.

Iste Deus meus, *

et glorificábo eum;

Deus patris mei, *

et exaltábo eum!

Dóminus quasi vir pugnátor; *

Dóminus nomen eius!

Currus pharaónis et exércitum eius *

proiécit in mare.

In spíritu furóris tui
congregátæ sunt aquæ; †

stetit ut agger
unda fluens, *

coaguláta sunt abýssi
in médio mari.

Dixit inimícus:
« Pérsequar, comprehéndam; †

dívidam spólia,
implébitur ánima mea: *

evaginábo gládium meum,
interfíciet eos manus mea! ».

Flavit spíritus tuus,
et opéruit eos mare; *

submérsi sunt quasi plumbum
in aquis veheméntibus.

Quis símilis tui
in diis, Dómine? †

Quis símilis tui,
magníficus in sanctitáte, *

terríbilis atque laudábilis,
fáciens mirabília?

Extendísti manum tuam,
devorávit eos terra. *

Dux fuísti in misericórdia tua
pópulo, quem redemísti,

et portásti eum in fortitúdine tua *

ad habitáculum sanctum tuum.

Introdúces eos et plantábis *

in monte hereditátis tuæ,

firmíssimo habitáculo tuo, †

quod operátus es, Dómine, *

sanctuário, Dómine,
quod firmavérunt manus tuæ.

Dóminus regnábit *

in ætérnum et ultra!

Laudáte Dóminum, omnes gentes, *

† collaudáte eum, omnes pópuli.

Quóniam confirmáta est super nos
misericórdia eius, *

et véritas Dómini manet in ætérnum.

Lc 1, 68-79

Benedíctus Dóminus Deus Israel, *

quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ

et eréxit cornu salútis nobis *

in domo David púeri sui,

sicut locútus est per os sanctórum, *

qui a sǽculo sunt, prophetárum eius,

salútem ex inimícis nostris *

et de manu ómnium, qui odérunt nos;

ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris *

et memorári testaménti sui sancti,

iusiurándum, quod iurávit ad Abraham patrem nostrum, *

datúrum se nobis,

ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti, *

serviámus illi

in sanctitáte et iustítia coram ipso *

ómnibus diébus nostris.

Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis: *

præíbis enim ante fáciem Dómini paráre vias eius,

ad dandam sciéntiam salútis plebi eius *

in remissiónem peccatórum eórum,

per víscera misericórdiæ Dei nostri, *

in quibus visitábit nos óriens ex alto,

illumináre his, qui in ténebris et in umbra mortis sedent *

ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.