1. Iulii 2025
Feria tertia, tempus per annum, hebdomada 13
hebdomada 1 psalterii
Deus, in adiutórium meum inténde.
Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri. Sicut erat. Allelúia.
HYMNUS
I. Quando Officium lectionis dicitur noctu vel summo mane:
Consors patérni lúminis,
lux ipse lucis et dies,
noctem canéndo rúmpimus:
assíste postulántibus.
Aufer tenébras méntium,
fuga catérvas dǽmonum,
expélle somnoléntiam
ne pigritántes óbruat.
Sic, Christe, nobis ómnibus
indúlgeas credéntibus,
ut prosit exorántibus
quod præcinéntes psállimus.
Sit, Christe, rex piíssime,
tibi Patríque glória
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sǽcula. Amen.
II. Quando Officium lectionis dicitur diurno tempore:
O sacrosáncta Trínitas,
quæ cuncta condens órdinas,
diem labóri députans
noctem quiéti dédicas,
Te mane, simul véspere,
te nocte ac die cánimus;
in tua nos tu glória
per cuncta serva témpora.
Nos ádsumus te cérnui
en adorántes fámuli;
vota precésque súpplicum
hymnis adiúnge cǽlitum.
Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Unice,
cum Spíritu Paráclito
regnans per omne sǽculum. Amen.
PSALMODIA
Ant. 1 Iudicábit Dóminus in iustítia páuperes.
Ut quid, Dómine, stas a longe, *
abscóndis te in opportunitátibus, in tribulatióne?
Dum supérbit, ímpius inséquitur páuperem; *
comprehendántur in consíliis, quæ cógitant.
Quóniam gloriátur peccátor
in desidériis ánimæ suæ, *
et avárus sibi benedícit.
Spernit Dóminum peccátor in arrogántia sua: *
« Non requíret, non est Deus ».
Hæ sunt omnes cogitatiónes eius; *
prosperántur viæ illíus in omni témpore.
Excélsa nimis iudícia tua a fácie eius; *
omnes inimícos suos aspernátur.
Dixit enim in corde suo: « Non movébor, *
in generatiónem et generatiónem ero sine malo ».
Cuius maledictióne os plenum est
et frauduléntia et dolo, *
sub lingua eius labor et nequítia.
Sedet in insídiis ad vicos, *
in occúltis intérficit innocéntem.
Oculi eius in páuperem respíciunt; *
insidiátur in abscóndito quasi leo in spelúnca sua.
Insidiátur, ut rápiat páuperem; *
rapit páuperem, dum áttrahit in láqueum suum.
Irruit et inclínat se, et míseri cadunt *
in fortitúdine brachiórum eius.
Dixit enim in corde suo: « Oblítus est Deus, *
avértit fáciem suam, non vidébit in finem ».
Ant. Iudicábit Dóminus in iustítia páuperes.
Ant. 2 Tu, Dómine, labórem et dolórem consíderas.
Exsúrge, Dómine Deus; exálta manum tuam, *
ne obliviscáris páuperum.
Propter quid spernit ímpius Deum? *
Dixit enim in corde suo: « Non requíres ».
Vidísti: †
tu labórem et dolórem consíderas, *
ut tradas eos in manus tuas.
Tibi derelíctus est pauper, *
órphano tu factus es adiútor.
Cóntere bráchium peccatóris et malígni; *
quæres peccátum illíus et non invénies.
Dóminus rex in ætérnum et in sǽculum sǽculi: *
periérunt gentes de terra illíus.
Desidérium páuperum exaudísti, Dómine; *
confirmábis cor eórum, inténdes aurem tuam
iudicáre pupíllo et húmili, *
ut non appónat ultra indúcere timórem homo
de terra.
Ant. Tu, Dómine, labórem et dolórem consíderas.
Ant. 3 Elóquia Dómini elóquia casta; argéntum igne examinátum.
Salvum me fac, Dómine, quóniam defécit sanctus, *
quóniam deminúti sunt fidéles a fíliis hóminum.
Vana locúti sunt unusquísque ad próximum suum; *
in lábiis dolósis, in dúplici corde locúti sunt.
Dispérdat Dóminus univérsa lábia dolósa *
et linguam magníloquam.
Qui dixérunt: « Lingua nostra magnificábimur, †
lábia nostra a nobis sunt; *
quis noster dóminus est? ».
« Propter misériam ínopum et gémitum páuperum, †
nunc exsúrgam, dicit Dóminus; *
ponam in salutári illum, quem despíciunt ».
Elóquia Dómini elóquia casta, *
argéntum igne examinátum, separátum a terra,
purgátum séptuplum.
Tu, Dómine, servábis nos et custódies nos *
a generatióne hac in ætérnum.
In circúitu ímpii ámbulant, *
cum exaltántur sordes inter fílios hóminum.
Ant. Elóquia Dómini elóquia casta; argéntum igne examinátum.
Díriget Dóminus mansuétos in iudício.
Docébit mites vias suas.
LECTIO PRIOR
De libro secúndo Samuélis
2, 1-11; 3, 1-5
David rex Iuda ungitur in Hebron
In diébus illis: Consúluit David Dóminum dicens: « Num ascéndam in unam de civitátibus Iudæ? ». Et ait Dóminus ad eum: « Ascénde ». Dixítque David: « Quo ascéndam? ». Et respóndit ei: « In Hebron ». Ascéndit ergo David et duæ uxóres eius, Achínoam Iezrahelítes et Abígail uxor Nabal Carmelítæ; sed et viros, qui erant cum eo, duxit David síngulos cum domo sua, et mansérunt in óppidis Hebron. Venerúntque viri Iudæ et unxérunt ibi David, ut regnáret super domum Iudæ.
Et nuntiátum est David quod viri Iabes Gálaad sepelíssent Saul. Misit ergo David núntios ad viros Iabes Gálaad dixítque ad eos: « Benedícti vos Dómino, qui fecístis misericórdiam hanc cum dómino vestro Saul et sepelístis eum. Et nunc fáciat quidem vobis Dóminus misericórdiam et veritátem; sed et ego reddam vobis simíliter bonum, eo quod fecéritis istud. Nunc autem conforténtur manus vestræ, et estóte fortes; licet enim mórtuus sit dóminus vester Saul, tamen me unxit domus Iudæ in regem sibi ».
Abner autem fílius Ner princeps exércitus Saul tulit Isbaal fílium Saul et duxit eum in Mahánaim regémque constítuit super Gálaad et super Aser et super Iézrahel et super Ephraim et super Béniamin et super Israel univérsum. Quadragínta annórum erat Isbaal fílius Saul, cum regnáre cœpísset super Israel, et duóbus annis regnávit; sola autem domus Iudæ sequebátur David. Et fuit númerus diérum, quos commorátus est David ímperans in Hebron super domum Iudæ, septem annórum et sex ménsium.
Facta est ergo longa concertátio inter domum Saul et inter domum David: David semper invaléscens, domus autem Saul decréscens quotídie.
Nati quoque sunt fílii David in Hebron. Fuítque primogénitus eius Amnon de Achínoam Iezrahelítide, et post eum Chéleab de Abígail uxóre Nabal Carmelítæ, porro tértius Absalom fílius Máacha fíliæ Tholmái regis Gesur, quartus autem Adonías fílius Haggith et quintus Saphatía fílius Abital, sextus quoque Iéthraam de Egla uxóre David: hi nati sunt David in Hebron.
RESPONSORIUM
Gen 49, 10. 8ac
Non auferétur sceptrum de Iuda et báculus ducis de pédibus eius, * Donec véniat ille, cuius est, et cui erit obœdiéntia géntium.
Iuda, te laudábunt fratres tui, adorábunt te fílii patris tui. * Donec.
LECTIO ALTERA
Ex Sermónibus sancti Augustíni epíscopi
(Serm. 47, 12-14, De ovibus: CCL 41, 582-584)
Si hominibus placere vellem, Christi servus non essem
Glória nostra hæc est: testimónium consciéntiæ nostræ. Sunt hómines temerárii iúdices, detractóres, susurrónes, murmuratóres, quæréntes suspicári quod non vident, quæréntes étiam iactáre quod nec suspicántur: contra tales quid rémanet, nisi testimónium consciéntiæ nostræ? Neque enim, fratres, étiam in illis quibus placére vólumus, glóriam nostram quǽrimus, aut glóriam nostram quǽrere debémus, sed illórum salútem, ut si bene ambulámus, nos sequéndo non errent. Imitatóres nostri sint, si nos Christi; si autem nos non Christi, imitatóres sint Christi. Ipse enim pascit gregem suum, et cum ómnibus bene pascéntibus ipse solus est, quia omnes in illo sunt.
Non ergo utilitátem nostram quǽrimus, quando placére homínibus vólumus, sed gaudére homínibus vólumus, sed gaudémus eis placére quod bonum est, propter ipsórum utilitátem, non propter nostram dignitátem. Contra quos díxerit Apóstolus: Si homínibus placére vellem, Christi servus non essem, maniféstum est. Et propter quos díxerit: Placéte ómnibus per ómnia, sicut et ego ómnibus pláceo per ómnia, maniféstum est. Utrúmque dilúcidum, utrúmque tranquíllum, utrúmque purum, utrúmque non perturbátum. Tu tantum pasce et bibe, noli conculcáre et turbáre.
Nam et Dóminum ipsum Iesum Christum magístrum Apostolórum útique audísti: Lúceant ópera vestra coram homínibus, ut vídeant bona facta vestra, et gloríficent Patrem vestrum qui in cælis est, id est, qui vos fecit tales. Nos enim pópulus páscuæ eius, et oves mánuum eius. Ille ergo laudétur qui te fecit bonum si bonus es, non tu qui per te ipsum non póteras esse nisi malus. Quid vis autem in contrárium dúcere veritátem, ut quando boni áliquid facis, te velis laudári; quando mali áliquid facis, Dóminum velis vituperári? Utique enim qui dixit: Lúceant ópera vestra coram homínibus, ipse dixit in eódem sermóne: Nolíte fácere iustítiam vestram coram homínibus. Sed sicut tibi in Apóstolo ista contrária videbántur, sic et in Evangélio. Si autem non pertúrbas aquam cordis tui, et hic agnósces pacem Scripturárum, et habébis cum eis et tu pacem.
Curémus ergo, fratres, non tantum bene vívere, sed étiam coram homínibus bene conversári, nec tantum curáre habére bonam consciéntiam, sed quantum potest nostra infírmitas, quantum vigilántia fragilitátis humánæ, curémus nihil étiam fácere quod véniat in malam suspiciónem infírmo fratri, ne forte puras herbas mandéndo et puras aquas bibéndo, conculcémus páscua Dei, et oves infírmæ conculcátum mandúcent, et turbátum bibant.
RESPONSORIUM
Phil 2, 2. 3-4; 1 Th 5, 14b. 15b
Impléte gáudium meum, ut idem sapiátis, eándem caritátem habéntes; in humilitáte superióres sibi ínvicem arbitrántes; * Non quæ sua sunt sínguli considerántes, sed ea quæ aliórum.
Suscípite infírmos, longánimes estóte ad omnes; semper quod bonum est sectámini et in ínvicem et in omnes. * Non quæ.
ORATIO
Orémus.
Deus, qui, per adoptiónem grátiæ, lucis nos esse fílios voluísti, præsta, quǽsumus, ut errórum non involvámur ténebris, sed in splendóre veritátis semper maneámus conspícui. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
Amen.
Text © LIBRERIA EDITRICE VATICANA.
© 1999-2024 J. Vidéky