Bénedic, ánima mea, Dómino. *

Dómine Deus meus, magnificátus es veheménter!

Maiestátem et decórem induísti, *

amíctus lúmine sicut vestiménto.

Exténdens cælum sicut velum, *

qui éxstruis in aquis cenácula tua.

Qui ponis nubem ascénsum tuum, *

qui ámbulas super pennas ventórum.

Qui facis ángelos tuos spíritus *

et minístros tuos ignem uréntem.

Qui fundásti terram super stabilitátem suam, *

non inclinábitur in sǽculum sǽculi.

Abýssus sicut vestiméntum opéruit eam, *

super montes stabant aquæ.

Ab increpatióne tua fúgiunt, *

a voce tonítrui tui formídant.

Ascéndunt in montes et descéndunt in valles, *

in locum, quem statuísti eis.

Términum posuísti, quem non transgrediéntur, *

neque converténtur operíre terram.

Qui emíttis fontes in torréntes; *

inter médium móntium pertransíbunt,

potábunt omnes béstias agri, *

exstínguent ónagri sitim suam.

Super ea vólucres cæli habitábunt, *

de médio ramórum dabunt voces.

Rigas montes de cenáculis tuis, *

de fructu óperum tuórum sátias terram.

Prodúcis fenum iuméntis *

et herbam servitúti hóminum,

edúcens panem de terra *

et vinum, quod lætíficat cor hóminis;

exhílarans fáciem in óleo, *

panis autem cor hóminis confírmat.

Saturabúntur ligna Dómini *

et cedri Líbani, quas plantávit.

Illic pásseres nidificábunt, *

eródii domus in vértice eárum.

Montes excélsi cervis, *

petræ refúgium hyrácibus.

Fecit lunam ad témpora signánda, *

sol cognóvit occásum suum.

Posuísti ténebras, et facta est nox: *

in ipsa reptábunt omnes béstiæ silvæ,

cátuli leónum rugiéntes, ut rápiant *

et quærant a Deo escam sibi.

Oritur sol, et congregántur, *

et in cubílibus suis recúmbunt.

Exit homo ad opus suum *

et ad operatiónem suam usque ad vésperum.

Quam multiplicáta sunt ópera tua, Dómine! †

Omnia in sapiéntia fecísti, *

impléta est terra creatúra tua.

Hoc mare magnum et spatiósum et latum: †

illic reptília, quorum non est númerus, *

animália pusílla cum magnis;

illic naves pertransíbunt, *

Levíathan, quem formásti ad ludéndum cum eo.

Omnia a te exspéctant, *

ut des illis escam in témpore suo.

Dante te illis, cólligent, *

aperiénte te manum tuam, implebúntur bonis.

Averténte autem te fáciem, turbabúntur; †

áuferes spíritum eórum, et defícient *

et in púlverem suum reverténtur.

Emíttes spíritum tuum, et creabúntur, *

et renovábis fáciem terræ.

Sit glória Dómini in sǽculum; *

lætétur Dóminus in opéribus suis.

Qui réspicit terram et facit eam trémere, *

qui tangit montes, et fúmigant.

Cantábo Dómino in vita mea, *

psallam Deo meo quámdiu sum.

Iucúndum sit ei elóquium meum, *

ego vere delectábor in Dómino.

Defíciant peccatóres a terra †

et iníqui, ita ut non sint. *

Bénedic, ánima mea, Dómino.

Is 63, 1-5

« Quis est iste, qui venit de Edom, *

tinctis véstibus de Bosra?

Iste formósus in stola sua, *

grádiens in multitúdine fortitúdinis suæ ».

« Sum ego, qui loquor iustítiam, *

potens ad salvándum ».

« Quare ergo rubrum est induméntum tuum, *

et vestiménta tua sicut calcántis in torculári? ».

« Tórcular calcávi solus, *

et de géntibus non erat vir mecum;

calcávi eos in furóre meo *

et conculcávi eos in ira mea.

Et aspérsus est sanguis eórum
super vestiménta mea, *

et ómnia induménta mea inquinávi.

Dies enim ultiónis in corde meo, *

annus redemptiónis meæ venit.

Circumspéxi, et non erat auxiliátor, *

mirátus sum, et non fuit qui adiuváret;

et salvávit mihi bráchium meum, *

et indignátio mea ipsa auxiliáta est mihi ».

Os 6, 1-6

Veníte, et revertámur ad Dóminum, †

quia ipse lacerávit et sanábit nos, *

percússit et curábit nos.

Vivificábit nos post duos dies, †

in die tértia suscitábit nos, *

et vivémus in conspéctu eius.

Sciámus sequamúrque, *

ut cognoscámus Dóminum.

Quasi dilúculum præparátus est egréssus eius, *

et véniet quasi imber nobis temporáneus,
quasi imber serótinus írrigans terram.

« Quid fáciam tibi, Ephraim?
Quid fáciam tibi, Iuda? †

Cáritas vestra quasi nubes matutína *

et quasi ros mane pertránsiens.

Propter hoc dolávi per prophétas, †

occídi eos in verbis oris mei, *

sed ius meum quasi lux egrediétur;

quia caritátem volo et non sacrifícium, *

et sciéntiam Dei plus quam holocáusta ».

Soph 3, 8-13

« Quaprópter exspécta me,
dicit Dóminus, †

in die qua surgam ut testis; *

quia iudícium meum, ut cóngregem gentes
et cólligam regna,

ut effúndam super eas indignatiónem meam, *

omnem iram furóris mei;

in igne enim zeli mei *

devórabitur omnis terra.

Quia tunc reddam pópulis
lábium purum, †

ut ínvocent omnes in nómine Dómini *

et sérviant ei úmero uno.

Ultra flúmina Æthiópiæ,
inde súpplices mei, *

fílii dispersórum meórum
déferent munus mihi.

In die illa non confundéris
super cunctis actiónibus tuis, *

quibus prævaricáta es in me;

quia tunc áuferam de médio tui *

magníloquos supérbos tuos,

et non adícies exaltári ámplius *

in monte sancto meo.

Et derelínquam in médio tui *

pópulum páuperem et egénum ».

Et sperábunt in nómine Dómini *

relíquiæ Israel.

Non fácient iniquitátem, *

nec loquéntur mendácium;

et non inveniétur in ore eórum *

lingua dolósa,

quóniam ipsi pascéntur et accubábunt, *

et non erit qui extérreat.

Te Deum laudámus: *

te Dóminum confitémur.

Te ætérnum Patrem, *

omnis terra venerátur.

Tibi omnes ángeli, *

tibi cæli et univérsæ potestátes:

tibi chérubim et séraphim *

incessábili voce proclámant:

Sanctus, * Sanctus, * Sanctus *

Dóminus Deus Sábaoth.

Pleni sunt cæli et terra *

maiestátis glóriæ tuæ.

Te gloriósus *

Apostolórum chorus,

te prophetárum *

laudábilis númerus,

te mártyrum candidátus *

laudat exércitus.

Te per orbem terrárum *

sancta confitétur Ecclésia,

Patrem *

imménsæ maiestátis;

venerándum tuum verum *

et únicum Fílium;

Sanctum quoque *

Paráclitum Spíritum.

Tu rex glóriæ, *

Christe.

Tu Patris *

sempitérnus es Fílius.

Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, *

non horruísti Vírginis úterum.

Tu, devícto mortis acúleo, *

aperuísti credéntibus regna cælórum.

Tu ad déxteram Dei sedes, *

in glória Patris.

Iudex créderis *

esse ventúrus.

Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, *

quos pretióso sánguine redemísti.

Ætérna fac cum sanctis tuis *

in glória numerári.

Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest.

Salvum fac pópulum tuum, Dómine, *

et bénedic hereditáti tuæ.

Et rege eos, *

et extólle illos usque in ætérnum.

Per síngulos dies *

benedícimus te;

et laudámus nomen tuum in sǽculum, *

et in sǽculum sǽculi.

Dignáre, Dómine, die isto *

sine peccáto nos custodíre.

Miserére nostri, Dómine, *

miserére nostri.

Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *

quemádmodum sperávimus in te.

In te, Dómine, sperávi: *

non confúndar in ætérnum.